Chirurg opuścił salę operacyjną w trakcie operacji bo się wściekł, że nie podano mu herbaty, kiedy o nią poprosił. Dyrekcja szpitala zmuszona była wezwać innego lekarza, aby dokończyć procedury medyczne. Zdarzenie miało miejsce 3 listopada 2023 roku. Zachowanie lekarza jest szokujące, ale chyba każdy ma prawo do filiżanki herbaty w czasie pracy? 

Jak prawidłowo przygotować herbatę liściastą? To pytanie zadaje sobie wiele osób i nie znajdując prostej odpowiedzi, zostaje przy saszetkach. Herbata ekspresowa, kiedy pojawiła się powszechnie na naszych stołach kilkadziesiąt lat temu, skutecznie wyparła inne, wcześniej praktykowane, sposoby przyrządzania naparu z herbaty. Saszetka jest prosta w użyciu, wystarczy wrzucić do kubka lub szklanki, zalać wrzątkiem i po chwili wyciągnąć - napar gotowy! Wielu osobom to wystarcza, jednak coraz więcej świadomych konsumentów oczekuje od herbaty czegoś więcej. Przestają im wystarczać saszetki i parzenie ekspresowe, przestają im wystarczać aromatyzowane mieszanki do parzenia w filtrach lub zaparzaczach. Wysokogatunkowa herbata liściasta zyskuje na popularności głównie ze względu na wyjątkowe walory smakowe oraz fantastyczne właściwości. Często pojawia się jednak kłopot i pytanie: jak ją najlepiej zaparzyć? W tym wpisie postaramy się w przystępny sposób wyjaśnić, jak prawidłowo przygotować smaczny napar z herbaty liściastej. 

Czy herbata jest zdrowa?

Czyli ciało to nie jest rzecz, to jest proces!

Jestem przekonany, że temat "herbata i jej wpływ na ludzki organizm" nie jest dla nikogo z nas nowy, ani też zupełnie nieznany. Z pewnością pamiętamy artykuły o chińskich naukowcach, którzy potwierdzili, że herbata XY znacznie obniża poziom cholesterolu we krwi, albo innych naukowcach z uniwersytetów w USA, który potwierdzili, że herbata YX potrafi z kolei odrzucić komórki rakotwórcze, albo na opakowaniu renomowanego producenta widnieje wręcz informacja, że po wypiciu herbaty YZ na pewno schudniemy. 

Ayurweda, najbardziej całościowy system opieki zdrowotnej z tradycją sięgającą 1500 lat przed naszą erą, jest powszechnie uważana za medycynę komplementarną i alternatywną. Jest to wyrafinowany i sprawdzony przez tysiące lat system wiedzy o złożoności i wzajemnych więziach elementów biologicznych, emocjonalnych i duchowych tworzących połączenie ludzkiej myśli z ciałem. I to właśnie Ayurweda, czyli wiedza o ciele i systemie dbałości o jego zdrowie, zainspirowała mnie i zmotywowała do napisania tego artykułu.

Świat naszych przodków nie znał prawie żadnych powszednich czynności: łowiectwo, orka, sianie i żniwa, przygotowywanie posiłków, ablucja, pozdrawianie się i walka - każda odpowiedzialna czynność, łącząca człowieka ze światem zewnętrznym, która włącza go do strumienia czasu, miała jednocześnie charakter odświętny i była związana z odpowiednimi obrzędami. Powszednimi czynnościami to były tylko te, które nie miały wzorowego modelu. Czynności, które nie były powtarzaniem czynów mitycznych przodków lub bohaterów. Jednak w trakcie wieloletniego rozwoju kulturalnego wiele początkowo odświętnych czynności przeszła przez proces trywializacji / banalizacji i desakralizacji.

Kultura herbaty to ogrom tradycji, rytuałów, rodzaj etykiety podawania i picia herbaty. Myli się jednak ten, kto myśli, że chodzi tylko o suche procedury. Kakuzō Okakura (1862-1913) - japoński eseista i erudyta, tak zdefiniował kulturę herbaty, nazywając ją herbatyzmem: “Herbatyzm jest kultem piękna, które daje się odnaleźć w codziennej, szarej egzystencji. Wdraża nam poczucie czystości i harmonii, tajemnicę wzajemnej życzliwości i romantyzmu ładu społecznego. W istocie swej jest uwielbieniem Niedoskonałości, nieśmiałą próbą osiągnięcia czegoś znośnego w naszym nieznośnym życiu.(...) Herbatyzm jest sztuką zatajania piękna, które należy znajdować samemu; jest sztuką sugerowania tego, czego nie ośmielamy się obnażyć. Jest szlachetną umiejętnością kpienia z samego siebie, spokojnie, lecz przenikliwie, a zatem samą kwintesencją humoru - uśmiechem filozofii”