Starzenie herbaty to fascynujący proces, który może wpływać na smak i aromat herbaty. Przyjęło się twierdzić, że pu erh jest jedną z niewielu herbat, które można celowo starzeć. Im dłużej leży, tym bardziej zmienia się smak i aromat, a wartość starszych puerhów może być znacznie wyższa. Jednak w literaturze herbacianej można znaleźć wzmianki o metodzie konserwacji niektórych rodzajów ciemnych oolongów już w krótkim traktacie Cha Pu (Podręcznik herbaty) autorstwa Zhu Quana z 1440 roku.

Rewolucja w chińskiej kulturze herbacianej

Zhu Quan, siedemnasty syn chińskiego cesarza Hongwu z dynastii Ming, opowiadał się za fundamentalną zmianą w chińskiej kulturze herbacianej, zakazując przetwarzania herbaty na ciastka i ich późniejszego gotowania. W swojej pracy Zhu Quan wyjaśnił i promował prostsze przygotowywanie herbaty poprzez zwykłe gotowanie na parze sypkich liści herbaty z gorącą wodą. W swojej pionierskiej pracy Zhu Quan wspomina, że głęboko fermentowane oolongi z górskich regionów Wui i Feng Huang są wyjmowane z pojemnika, w którym są przechowywane, i z czasem lekko prażone, co można powtarzać przez dziesięciolecia. Jednakże tej metodzie dodatkowej obróbki gotowej herbaty przypisuje się bardziej zapobiegawcze podejście, mające na celu zapobieganie pleśnieniu przechowywanej herbaty w wilgotnym klimacie.

Nasuwa się zatem pytanie, czy pozostawienie 50-gramowego opakowania próżniowego jakiejkolwiek herbaty na półce herbaciarni, czy też stwierdzenie, że roczna indyjska herbata liściasta wreszcie osiągnęła wyjątkowy smak i aromat, uznaje się już za dojrzewanie?

Metody konserwacji oolongów, czy innych herbat mogą być postrzegane jako techniki zapobiegające zepsuciu się herbaty, a niekoniecznie jako świadome starzenie mające na celu poprawę jakości. Praktyki takie jak lekkie prażenie herbaty mogą pomóc w zachowaniu jej świeżości i zapobiec pleśnieniu, szczególnie w wilgotnym klimacie. Nie każda herbata zyskuje na starzeniu, a proces ten zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju herbaty, warunków przechowywania i jakości liści. W przypadku herbaty puerhów, starzenie jest częścią jej charakterystyki i jest pożądane. Natomiast w przypadku innych herbat liściastych długotrwałe przechowywanie bez odpowiednich warunków może nie przynieść oczekiwanych efektów i nie zawsze jest równoznaczne z procesem dojrzewania. Niemniej warto regularnie degustować i obserwować ewolucję aromatu oraz palety smaków naszych ulubionych herbat, gdyż z biegiem lat mogą one ujawnić nowe, subtelne niuanse, które wzbogacą nasze doświadczenie sensoryczne i osobistą percepcję ich wartości.