Herbata wywodzi się z Chin. Legenda mówi, że pierwszy krzew herbaciany wyrósł w miejscu, gdzie buddyjski mnich Bodhidarma rzucił własne powieki samodzielnie odcięte chwilę wcześniej. Zrobił to w przypływie gniewu spowodowanego uśnięciem po dziewięciu latach medytacji. 

Już w VII wieku n.e. herbata wędrowała szlakami handlowymi z Chin do Indii, Azji Środkowej, Korei i Japonii, a także Jedwabnym szlakiem w kierunku Bliskiego Wschodu. W tym okresie była już także dostępna w Mongolii i Tybecie. W Europie jako pierwsi herbaty doświadczyli Rosjanie, w pierwszej połowie XVI wieku, podczas podboju Syberii i kontaktów dyplomatycznych z Chinami. Wreszcie na początku XVII wieku do Europy Zachodniej herbatę na pokładach statków zaczęli przywozić Portugalczycy, a potem Brytyjczycy. W XIX wieku Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska zapoczątkowała na szeroką skalę uprawy herbaty w Indiach z sadzonek i nasion sprowadzonych z Chin.